|
Begonnen in 1976 was België alleen met deze "figuratieve" techniek die waarschijnlijk geen doel zou zijn geworden zonder een voorzet van Yves Klein die met vuur Kunst creëerde. Pas later leerde frans ook de drie andere meesters van het kwartet uit de Zero periode kennen, Aubertin, Peeters en vooral Otto Piene - het grootste idool van frans.
Frans Frengen heeft bij zijn experimenten zijn opgemerkt fumagine - blauw; moest het nu juist ook blauw zijn zoals het andere blauw bij zijn voorganger yves Klein; geassocieerd als een complementaire kleur aan de kleur van roet zodat hij de mogelijkheid ziet om als op een strand, een vloedlijn van korrels te lopen om hedendaagse kunst - hij is er een beetje bang voor - schoorvoetend te benaderen met het licht in en op het roet dat universeel opgenomen wordt in elke tentoonstellingsruimte en zelfs in het universum bij het creëren.
In roet ziet frengen verzamelde elementen van figuratie die extreem gevarieerd zijn. Het is net als auteur zoals hij schildert, tekent en beeldhouwt tegelijk, poëtisch, eigentijds, herkenbaar, adembenemende nuances met roet, hij beeldhouwt ook met vlekken en gaten en ook met wat DNA. " Laat me toe dat ik daarmee "de lof der zotheid" predik", zijn de woorden van frengen.
(Niet te verwonderen: In 2016 zou hij zelfs het werk: "Lof der zotheid" tegenkomen in zijn geest.)
Door de compacte beelden van het onderbewuste te bekijken ziet frans beelden met een nieuwe kijk op de werkelijkheid. Het is door het reproduceren van wat frans frengen ziet en voelt dat hij eerlijke en dubbelzinnige beelden kan creëren. Frengen is er zich daardoor van bewust, dat iedereen niet hetzelfde ziet. Steeds meer begon hij te twijfelen. Daarom wil hij een nieuwe zienswijze creëren. Het anders kijken. Inderdaad, het zichtbare en onzichtbare schildert, zo beschreef een "master" in de kunstgeschiedenis zijn kunstwerken.
"Intenser en breder dan wat ik me kan veroorloven," zegt Frans zelf, " kunnen bewegen onder het werk geeft me vrijheid, ik voel mezelf als een partner van het schilderij. Ik kan rond lopen en reageren vanuit alle posities, uit de vier windstreken, millimeter bij millimeter. Ik hoef niet op het doek te stappen dankzij action-painting en het schilderen van de gewelven van de Sixtijnse Kapel. En zelfs als de meester van het kubisme is het een lust om ongestoord aan de rand van de afgrond van de leugen te vertoeven. Ik doe het tegenovergestelde van druipend kleuren aanbrengen, het tegenovergestelde van abstract (dat niet bestaat in die zin volgens de grootmeester van het kubisme). Het is alsof ik het tegendeel zoek met of zonder oor. "
Frans zegt nog:
"Het enige voordeel van de hedendaagse kunst is dat ze niet hoeft te tonen wat hedendaagse kunst was".
"Ik heb de kunst tot doden toe gehaat voor alles wat ze me aandeed, maar elke keer bemin ik haar voor alles wat ze is."
"Herinnering blijft, maar je bent te laat om haar te verzamelen"
"Ik ben de marionet van mijn onderbewustzijn, maar ik heb de touwtjes in handen."
"Kunst is zoals je haar ontvouwt, een schot in de roos." (Frans frengen in ATIM Magazine "TOP 60 MASTERS OF CONTEMPORARY ART")
Kort gezegd:
Fumagine: het schilderen met een vlam - niet alleen krassen in roet naar één universeel beeld - over een verwarde tijd. Elk beeld blijft een beeld zelfs in de tijd van de multimedia. Maar ik weet dat iedereen niet hetzelfde ziet! Ik schilder als auteur, integreer kleur, schilder met laagjes roet of beeldhouw met verf en gaten ik probeer poëzie te bedrijven met flarden zinnen en vraag engagement door interactie.
Toevallig ontdekt, noemde ik mijn techniek " fumagine". Niet wetend wat het woordenboek zei : " Een plantenziekte met roetafzetting op de bladeren" - kan ik sindsdien heel mijn oeuvre in 7 woorden vertellen. Dat ik de realiteit en het droomlandschap afschuim met mysterie en komedie naar een perceptie zonder sermoen. Men hoeft zelfs niet te weten dat ik hyperrealistisch - wetenschappelijk, haast wiskundig - denk en zo intens met vuur werk met constructie en deconstructie, natuur en manipulatie, lief en leed in onschuld en verbod, in licht en schaduw, fantasie en angst; een schilderen van tegengestelden met of zonder oor. “I am the puppet of my subconscious, but I decide about the strings."